درختی زرین

 

دستهای ما کی به هم می رسند

کوچه ها روزی این آواز را 

شنیده بودند

ودر تمام این سالها

درختی زرین به خوابهامان می آمد

اما باغچه ی روز

کمتر از گنجایش آن بود

پس تمامی رویا های این شهر

به هم پیوست

تا یک روز دیگر بیافریند

بزرگتر ها ، رویاهایشان خیلی کوچک بود

 و رویاهای کودکان دست نیافتنی

همه به انتظار ماندند

تا رویا ها مثل رودخانه ای یکپارچه شود

و کوچه ها،

جامه آن روز بزرگ را می بافتند

حالا سراغ هر کس که می روی رویا می بیند.

                                                                                               شاعر( جمشید قنبری)

نوشته شده در دوشنبه 90/7/4ساعت 1:23 صبح توسط نرگس چ نظرات ( ) |